Loop aan je eigen zijde en leef eeuwig, deel 4
De vergiffenis van God gaat vooral over zelfaanvaarding, als ‘Hij’ je
vergeeft, dan wordt je dood God, de schepper, aanvaard en gekoesterd. Als hij
je niet vergeeft ben je gedoemd in de Hel weg te rotten, even rottend als in
het echte leven, maar ‘Hij’ deed alleszins moeite om over jouw persoonlijk
lot een oordeel te vellen.
Voor sommigen is dit misschien genoeg, en 9 rozenkransen en een aflaat later
ben je al gepromoveerd tot het vagevuur, voor mij is dit hypocrisie. Ik wordt
liever met rust gelaten in mijn eigen eerlijkheid dan bekommerd te worden in
iemands vergiffenis.
Ik geloof in mezelf, mij kracht en mijn wil, ik sta niet toe dat mijn
zelfaanvaarding naar de maan wordt geholpen door een enkel falen. Even een
dal, en dan terug in het zadel en voort gaat het leven. Het geloof in iets
anders dan mezelf zou me zwak maken en afhankelijk. Nu hou ik tenminste
controle, ik bepaal mijn eigen entropisch en energetisch vermogen. Ik zeil op
de golven van het leven en ik wens aan het roer te zitten.
De link tussen wat Satan betekent (Satan de tegenstrever) is te vergelijken
met entropie. Satanisme staat ervoor het leven te omarmen en paden te
bewandelen die jij zelf kiest, met meestal wanorde als gevolg. Het
dubbelzinnige van entropie én satanisme is dat er orde is in wanorde. Hoe
anders valt het te verklaren dat alles streeft naar stabiliteit terwijl de
entropie vergroot: orde binnen wanorde.
Veel gelovigen danken hun God af als deze faalt in ‘zijn’ almachtigheid. Het
klinkt me fout, ofwel geloof je en neem je erbij dat ‘hij’ het soms te druk
heeft en op een ander keertje wel naar je omkijkt, nu of in de eeuwigheid, of
je beslist om het leven zelf te maken.
Het veranderen van geloof samen met een paar sokken toont een teken van
stupiditeit en ongefundeerd denken.
Wat ik niet met deze tekst wil zeggen is dat iedereen die gelooft zich
schuldig maakt aan een zonde van mijn overtuigingen, en stupide en onwetend
is. Ik ben er van overtuigd dat elke religie de moeite waard kan zijn als de
beoefenaar er over nadacht.
Waarom zou de ene overtuiging superieur zijn over een andere? Omdat sommigen
geen dogma accepteren, omdat sommigen kiezen om het leven te plukken en zich
niet te laten afschrikken door een goddelijke wraak of omdat sommigen kiezen
om zich strikte regels op te leggen. Sommigen stellen zich vragen, andere
accepteren…er bestaat geen juiste of foute manier, alleen je eigen manier.
Als nadenken je leidt tot het geloof dat er een leven na de dood is in de
Hemel of de Hel…so be it. Het is niet omdat ik persoonlijk het onlogisch vind
dat de andere partij idioten zijn. Wie weet ben ik wel de idioot die op mijn
sterfdatum een reeks zonden heeft opgespaard en in de eeuwigheid voor ze
gestraft wordt. Niemand is ooit teruggekeerd, ofwel kan het niet, wat logica
dicteert, ofwel is het er zo goed dat niemand terug wilt.
Zolang een religie niet aanvaard word samen met de achternaam en het
familieerfgoed, kan het een waardevolle aanvulling zijn in het leven.
Desalniettemin kan men best op zijn tellen passen zodat het eigen
zelfvertrouwen en zelfrespect niet afhangt van een welwillende of niet
welwillende God/en.
Het geloof is onze vleselijke vorm met gedachten, karakter en alles erbij is
waarschijnlijk minder frustrerend, maar komt samen met verantwoordelijkheid.
Wanneer je jezelf verantwoordelijk acht en niet een onzichtbaar eeuwig wezen,
kan het hard zijn dat jij en jij alleen dingen kan rechtzetten. En niet kan
bidden en hopen dat het in orde komt.
Ik probeer te leven volgens logica, ik probeer niet te veroordelen dezen die
dit niet doen.
Tot slot wil ik toevoegen dat leven en leren is veel belangrijker dan het
standvastig en koppig vasthouden aan waarden die je niet meer koestert,
gewoon om maar niet toe te geven dat er een foutje in jouw redenering
sloop.
Mensen veranderen, gelukkig, het is de normale gang van zaken, energie en
entropie.
Terug naar hoofdmenu