Loop aan je eigen zijde en leef eeuwig, deel 4

De vergiffenis van God gaat vooral over zelfaanvaarding, als ‘Hij’ je vergeeft, dan wordt je dood God, de schepper, aanvaard en gekoesterd. Als hij je niet vergeeft ben je gedoemd in de Hel weg te rotten, even rottend als in het echte leven, maar ‘Hij’ deed alleszins moeite om over jouw persoonlijk lot een oordeel te vellen.
Voor sommigen is dit misschien genoeg, en 9 rozenkransen en een aflaat later ben je al gepromoveerd tot het vagevuur, voor mij is dit hypocrisie. Ik wordt liever met rust gelaten in mijn eigen eerlijkheid dan bekommerd te worden in iemands vergiffenis.
Ik geloof in mezelf, mij kracht en mijn wil, ik sta niet toe dat mijn zelfaanvaarding naar de maan wordt geholpen door een enkel falen. Even een dal, en dan terug in het zadel en voort gaat het leven. Het geloof in iets anders dan mezelf zou me zwak maken en afhankelijk. Nu hou ik tenminste controle, ik bepaal mijn eigen entropisch en energetisch vermogen. Ik zeil op de golven van het leven en ik wens aan het roer te zitten.
De link tussen wat Satan betekent (Satan de tegenstrever) is te vergelijken met entropie. Satanisme staat ervoor het leven te omarmen en paden te bewandelen die jij zelf kiest, met meestal wanorde als gevolg. Het dubbelzinnige van entropie én satanisme is dat er orde is in wanorde. Hoe anders valt het te verklaren dat alles streeft naar stabiliteit terwijl de entropie vergroot: orde binnen wanorde.

Veel gelovigen danken hun God af als deze faalt in ‘zijn’ almachtigheid. Het klinkt me fout, ofwel geloof je en neem je erbij dat ‘hij’ het soms te druk heeft en op een ander keertje wel naar je omkijkt, nu of in de eeuwigheid, of je beslist om het leven zelf te maken.
Het veranderen van geloof samen met een paar sokken toont een teken van stupiditeit en ongefundeerd denken.

Wat ik niet met deze tekst wil zeggen is dat iedereen die gelooft zich schuldig maakt aan een zonde van mijn overtuigingen, en stupide en onwetend is. Ik ben er van overtuigd dat elke religie de moeite waard kan zijn als de beoefenaar er over nadacht.
Waarom zou de ene overtuiging superieur zijn over een andere? Omdat sommigen geen dogma accepteren, omdat sommigen kiezen om het leven te plukken en zich niet te laten afschrikken door een goddelijke wraak of omdat sommigen kiezen om zich strikte regels op te leggen. Sommigen stellen zich vragen, andere accepteren…er bestaat geen juiste of foute manier, alleen je eigen manier.
Als nadenken je leidt tot het geloof dat er een leven na de dood is in de Hemel of de Hel…so be it. Het is niet omdat ik persoonlijk het onlogisch vind dat de andere partij idioten zijn. Wie weet ben ik wel de idioot die op mijn sterfdatum een reeks zonden heeft opgespaard en in de eeuwigheid voor ze gestraft wordt. Niemand is ooit teruggekeerd, ofwel kan het niet, wat logica dicteert, ofwel is het er zo goed dat niemand terug wilt.
Zolang een religie niet aanvaard word samen met de achternaam en het familieerfgoed, kan het een waardevolle aanvulling zijn in het leven. Desalniettemin kan men best op zijn tellen passen zodat het eigen zelfvertrouwen en zelfrespect niet afhangt van een welwillende of niet welwillende God/en.
Het geloof is onze vleselijke vorm met gedachten, karakter en alles erbij is waarschijnlijk minder frustrerend, maar komt samen met verantwoordelijkheid. Wanneer je jezelf verantwoordelijk acht en niet een onzichtbaar eeuwig wezen, kan het hard zijn dat jij en jij alleen dingen kan rechtzetten. En niet kan bidden en hopen dat het in orde komt. Ik probeer te leven volgens logica, ik probeer niet te veroordelen dezen die dit niet doen.
Tot slot wil ik toevoegen dat leven en leren is veel belangrijker dan het standvastig en koppig vasthouden aan waarden die je niet meer koestert, gewoon om maar niet toe te geven dat er een foutje in jouw redenering sloop.
Mensen veranderen, gelukkig, het is de normale gang van zaken, energie en entropie.

Terug naar hoofdmenu